Tineke 4

Overdenkingen

Waarom breken vriendschappen regelmatig af in mijn leven?

Ik heb dit beeld en of het waar is of niet, het geeft mij rust:
Een gang naar de aarde gaat niet zomaar één, twee drie. Er gaan aardig wat sessies aan vooraf voordat je de sprong gaat wagen.  Soms wordt je geduwd met de boodschap:
‘Ga nu maar, het is je tijd!’ 
Soms voel je dat je als vanzelf gaat omdat het nu eenmaal tijd is.

Niet altijd is er duidelijk wat er in je rugzakje zit en kan het je ook niet schelen, want, zoals ik al eerder schreef: je vergeet het toch weer en het menselijke brein is niet berekend op deze vorm van informatie. Het is als een droom, je wordt ermee wakker, maar hij wil niet meer in je bewustzijn opgeroepen worden, hoezeer de sfeer nog om je heen hangt . Harder proberen heeft vaak een averechts effect, althans bij mij.
Wel is mijn ervaring, dat hoe ouder je wordt, hoe meer er via een ander kanaal terugkomt. Dit wolkjesgedoe lijkt een goed hulpmiddel om het weer te ontvangen.
Ik stel mij voor dat er een ontvangend brein is en ik noem dit  het kosmisch brein. Geïnspireerd door Pim van Lommel die spreekt over het non-locaal bewustzijn en hij vergelijkt dit ook met een soort (radio) ontvanger.
Zo voelt het voor mij wel.

In dit jaar, 2014 word ik geconfronteerd met het afbreken van vriendschappen en ik ben daar dan heel erg bezig. het doet zelfs pijn, want het is van mij uit nooit een bedoeling geweest om de relaties te beëindigen bij deze twee mensen.
In mijn menselijk geheugen komen nog wat van die gebeurtenissen naar boven en op de een of andere manier zijn die altijd een raadsel gebleven. Ik kan uiteraard altijd wel iets bedenken waarom die vrienden afstand namen, maar steeds was er de verwondering over het, voor mij, kleine incident dat blijkbaar aanleiding was om er een punt achter te zetten. Van één weet ik het zelfs helemaal niet. Haar naam ben ik dan ook vergeten. Als het nodig is zal die wel weer tot mij komen. Ik schrijf hier wat herinneringen op en zal later proberen met de wolkjesmethode te achterhalen waarom ik voor deze ervaringen heb gekozen.

Ik was 19, denk ik en zij was vriendin/collega kleuterjuf en beiden hadden wij Duitse vrienden ontmoet. Mijn Claus gaf ik na wat onbetrouwbare handelingen de bons, maar zij trouwde met haar Carl en kreeg zelfs een zoontje. Ergens in die tijd liet zij mij blijken dat ze niet meer gediend was van mijn vriendschap. We hadden best veel samen meegemaakt en tot op de dag van vandaag weet ik niet wat de reden was. Ik kreeg ook geen contact meer met haar om dit uit te zoeken. Ik weet dat ik het wel geprobeerd heb.

In mijn touringcartijd had ik een collega, Karel, en ik trok vrij veel met hem op en ook privé hadden we wel eens wat contacten. het was geen liefdesrelatie, het was kameraadschap. Hij had kinderen uit een eerder huwelijk en woonde nu samen met een vrouw die zelf ook kinderen had.
Op een gegeven moment belt hij en vertelt dat zijn zon van een flat af is gevallen, of gesprongen, dat weet ik niet meer. Op het moment dat ik hem aan de lijn heb krijg ik een soort visioen en dat deel ik het in Liefde met hem: “Hij was al buiten bewustzijn voordat hij neerkwam, hij heeft geen pijn geleden!’
Dat was op de een of andere manier niet een goed antwoord, want daarna heb ik niets meer gehoord en hij hield elke poging tot contact af.

wordt vervolgd!

Er is nu een verhaal gemaakt van dit thema, ga gauw kijken